Blog

Czy zastanawialiście się kiedyś, skąd się wziął piernik? Co to za ciasto? Dlaczego tak się właśnie nazywa?

Większość z Was już wie, że piernik ma wiele wspólnego z miodownikiem, ciastem, do którego dodaje się miodu. To właśnie starożytny przodek piernika.

Piernik różni się od miodowego ciasta dodatkiem specyficznych i bardzo charakterystycznych przypraw, które odróżniają go od innych wypieków.

Sama nazwa piernik pochodzi od słowa pierny czyli pieprzny. Nazwa przyjęła się w staropolszczyźnie prawdopodobnie po XVI w.

Ten, kto robił już sam piernik wie, że podstawowymi dodatkami, oprócz miodu, są właśnie przyprawy, ale- w odpowiednich proporcjach. I tak, do piernika dodajemy: pieprz, cynamon, gałkę muszkatołową, goździki, imbir. Oczywiście- ich ilość i proporcje są tajemnicą każdej gospodyni. Nie może ich jednak być za dużo, wtedy ciasto staje się gorzkie i palące.

Pierniki wytwarzano już w średniowieczu. Pierniki wypiekają najpierw benedyktyni; dzięki wyprawom krzyżowym łatwiej w Europie kupić egzotyczne wówczas przyprawy.

W Europie piernik rozpowszechnia się dzięki niemieckim osadnikom, znającym tajemnice wytwarzania pierników.

Najsłynniejszym „piernikowym” polskim miastem jest- rzecz jasna- Toruń. Pierniki można tam kupić wszędzie.

O historii wytwarzania piernika można posłuchać ( i wykonać pierniczek własnoręcznie) np. w Muzeum Żywego Piernika w Toruniu.

PS. W Toruniu wszystko jest piernikowe. Nawet piwo!